Wado karate is in de kern eerder een Jujitsu-systeem dan een traditionele karatestijl, hoewel dit onderscheid niet overdreven moet worden. Otsuka Sensei, de grondlegger van Wado, combineerde elementen uit het klassieke Okinawa karate met technieken en principes uit het oude Shindo Jujitsu. Hij deed dit om de traditionele krijgskunst te behouden in een tijd waarin de belangstelling daarvoor afnam, en zag in het populaire karate een geschikt jas om zijn ideeën te waarborgen.
Hoewel veel Wado-technieken oppervlakkig lijken op die uit andere karatestijlen, schuilen de echte verschillen in de onderliggende concepten, principes en lichaamsmechanica. Otsuka Sensei gaf de voorkeur aan subtiele, efficiënte technieken boven grove kracht en harde blokkeringen. Door slim gebruik te maken van lichaamsmechanica kunnen technieken met minder inspanning toch zeer effectief zijn.
Wado wordt soms gezien als een ‘zachte’ stijl, maar dat is een misvatting. De Jujitsu-invloeden maken Wado juist efficiënt en potentieel zeer krachtig – in veel gevallen kunnen de technieken leiden tot directe uitschakeling van een tegenstander. De kracht van Wado zit vaak in details die voor het ongetrainde oog verborgen blijven.
Veel van de oorspronkelijke Jujitsu-elementen zijn in de loop der tijd versluierd gebleven, deels omdat Otsuka Sensei deze niet openlijk mocht onderwijzen. Recente inzichten en openingen binnen de Shindo-traditie hebben echter geleid tot meer kennis over hoe Wado en Shindo verbonden zijn. Begrip van deze dieperliggende structuren, zoals het uit balans brengen van de tegenstander, het verbreken van connecties, en het vernietigen van structuur, kan het eigen Wado-karatefundament sterk verdiepen. Alles draait om principes die vaak recht voor je liggen, maar pas zichtbaar worden met het juiste inzicht.