Het sparren zoals wij dit heden ten dage kennen is niet het sparren dat men in de vroegere dagen van de Martiale Art kende.
Allereerst moet je begrijpen dat binnen de Martiale Art het sparren in competitie niet voorkomt, gewoon omdat het daar niet voor ontwikkeld is.
Veel meer moet je bij het sparren binnen de Martiale Art denken aan het uitproberen van de techniek(en) die men geleerd heeft.
Werkt een techniek wel of werkt die techniek niet was veel belangrijker dan het winnen van een tegenstander.
Otsuka sensei is voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor het sparren hij vond dat technieken in de praktijk ook echt moesten werken en dat je dit in het vechten terug zou moeten zien.
Mede hierdoor was hij een groot voorstander van het vrije vechten, wat later geresulteerd heeft tot het sparren wat wij nu kennen.
Maar het hedendaagse sparren is ook niet meer te vergelijken met de manier waarop het toen in die eerste dagen ging. Toen waren er bijna geen regels, nu in onze zogenaamde moderne tijd maken we gebruik van hand, voet en scheen beschermers en zeker in de nabije toekomst ook hoofd beschermers.
note: Wanneer je op YouTube gaat kijken naar met namen de wat oudere wedstrijden van de Japanse Wado karateka’s kun je toch nog steeds die invloed van toen terugzien.
In de jaren 60, 70 en in de vroege 80tiger jaren werden de wedstrijden in Europa bijzonder populair. Door goede coaches en goede vechters bereikte het sparren een zeer hoog niveau.
Met namen in Frankrijk, Duitsland, Spanje en Nederland waren Europese en wereldkampioenen geen uitzonderingen.
Helaas is er daarna een kentering ontstaan en speelt met namen Nederland geen echt grote rol meer in dat vechters circus.
Teruggaande naar de rol van het sparren binnen het Wado karate, deze is toch wel wat anders dan dat jij gewend zult zijn.
Wanneer men in die oude dagen ging sparren (vrij vechten) dan ging men wel heel ver, alles was toegestaan, met andere woorden stoten, schoppen, klemmen en worpen mochten allemaal door elkaar heen gebruikt worden.
Zo werden klemmen aangezet zonder restrictie waarbij je als lijdend persoon er maar voor moest zorgen dat je uit die lastige positie kwam.
Natuurlijk ging dit met behoorlijk veel blessures gepaard en het is dan ook niet verwonderlijk dat bij veel Dojo's er ook een soort van botten reparatiecentrum was.
Gelukkig is dit heden ten dage niet meer nodig het sparren is zeer gereguleerd en ernstige blessures komen niet overdreven veel voor.
Wat mijns inziens wel jammer is, is dat het hedendaagse sparren eigenlijk een soort van spel is geworden, waarbij het zogenaamd puntje pikken belangrijker is geworden dan de techniek.
Een voorbeeld hiervan is het Taekwondo dat men wel eens op de televisie ziet.
Voor de ware Martiale Artiesten is dit een gruwel om te zien en zij zullen zich hier dan ook verre van houden.